December 16, 2014

Fobia. Kenapa?

Haa. Kau tahu bila cuti ni, mereput. Hari-hari hadap benda sama. Whatsapp, twitter, instagram. Hari-hari buat benda sama. Makan, tidur, tengok tv, main phone. Tipulah kalau kata tak bosan, tipulah. Okay. Entri ni sebenarnya nak cerita pasal pengalaman je. Semua orang mesti ada pengalaman. Pahit manis suka duka. Kau jatuh longkang dekat sekolah pun pengalaman (sumpah aku pernah, malu gila beb) hahaha. Pengalaman aku ni buat aku fobia. Kenapa? Kau pernah tak rasa macam cuak tahap mencanak? Kau pernah kena ikut dengan stranger balik rumah? Aku pernah.

Ni cerita aku darjah 6. Lama gila kan? Tetiba terasa nak cerita sekarang. Dulu aku, pagi sekolah. Petang pun sekolah. Petang sekolah agama. Macam biasalah first day sekolah. Dengan tudung, kasut, stokin, beg, baju sekolah baru, sampaikan kalau boleh anak tudung pun nak baru. Gelabah tak gelabah. Haha. Time first day datang tu kan, aku terpandang sorang mamat ni. Tinggi, kurus, kulit sawo matang, pakai topi, tangan dalam poket, kereta saga warna biru cair. Aku pandang dia, dia pandang aku. Apa benda pun tak tahu aku terus blah masuk sekolah.

Balik daripada sekolah tu, aku nampak dia lagi. Ni bukan kalau dah jodoh tak kemana ok. Jangan mengarut. Haha. So, mungkin dia ada adik sama umur dengan aku lah kan. Siapa tahu. Aku pun naik bas balik rumah penjaga aku disebabkan aku kena pergi sekolah agama pula lepastu. Haa. Bila bas berhenti dekat rumah penjaga aku tu, aku nampak gak kereta mamat tu. Lagi nak jadi positive, mungkin dia duduk situ juga kot. Aku takdalah heran sangat. Aku heran bila aku turun, bas aku gerak je, dia keluar kereta. Secara tiba-tiba, dia panggil "Dyana". Oh mungkin tengok nametag aku lah kan. Aku pandang dia, dia senyum. Dah kenapa mamat ni kan. Dia rasa dia handsome ke macam mana? Haha. Aku buat bodoh, aku blah. 

Esoknya, dia ada lagi. Nak dipendekkan cerita, dia ada time aku datang sekolah, dia ada time aku balik sekolah, dia ada time aku sampai rumah penjaga aku, dia juga ada time aku nak pergi sekolah agama aku. Kenapa?! Bukan semalam dan harini je, hari-hari dia ada. Dah macam bodyguard aku, kalau kau nak tahu lah. Haha. Aku jadi cuak lah. Lagi cuak bila dia dah tak panggil, tapi dia try datang dekat dengan aku. Aku pula setia dengan kata-kata bonda "dont talk to strangers", memang tak lah kan aku nak lepak borak sembang dengan mamat tu. Aku nampak dia, aku jalan selaju yang boleh. Mamat ni pahal?

Lepastu, esok pun benda sama jadi. Sebab cuak, aku bagitahu mama (penjaga aku). Daripada tingkap rumah mama, aku boleh nampak kereta dia tau. Makin pelik bila dia tunggu dalam kereta tu sampai pukul 3 lebih nak dekat pukul 4. Aku dah lah kena pergi sekolah agama pukul 2.30. Aku kena tunggu bas lagi. Sebab cuak gak lah aku banyak gila ponteng sekolah agama aku (jujur lebih baik) haha. Nak tunggu lambat takut tertinggal, nak tunggu awal aku cuak dengan mamat tu. Takkan nak suruh mama teman aku, sebab mama jaga budak lain. Itu pasal aku banyak ponteng (jangan ikut jejak langkah saya). Haa aku punya cuak tu tahap mencanak lah. Hari-hari aku datang sekolah, balik sekolah dengan perasaan takut. 

Ada pula hari jumaat pagi tu budak kena pergi surau untuk baca yaasin. Memang setiap hari jumaat lah. Lepas baca yaasin, aku pun pergi kelas. Tetiba member aku (non-muslim) ni cakap, "weh, abang kau datang hantar barang tadi. Ada bawah meja kau". Lagi pelik sebab abang aku sekolah menengah kot time tu. Tang bila pulak dia nak datang hantar barang bagai? Aku pun tengok barang tu. Wah ada hadiah dengan card. Aku macam............ Haa. Dalam card tu ada nombor telefon and nama "abang mat". Hahahaha aku sampai sekarang gelak bila fikir balik card tu. Lawak sebenarnya. Dia bagi aku music box tau. Benda sekarang sampai naik kelas aku. Berani beb mamat ni. Balik tu, aku keluar lambat sikit. Saja lah kan nak tengok dia ada ke tak. Alhamdulillah sangat time tu, dia takda. Bahagianya aku. Tapi bila sampai rumah mama, kebahagiaan aku mati putus hilang retak punah, sebab mamat tu dah tunggu situ. Terasa nak capai M16, tembak je dia dekat situ gak. Peduli apa. Haha.

Aku persetankan je dia. Tapi mungkin dia rasa aku ni persetankan dia sangat-sangat kan, dia sampai naik flat (rumah penjaga aku). Haa kau, naik flat. Hambek. Persetankan sangat. Dia buat apa? Dia tinjau rumah mama. Dia ingat aku tak nampak ke pe. Weh kau nak apa sampai naik flat ni do? Dia tunggu je dekat tangga, mungkin dengan harapan aku keluar and cakap dengan dia. Oh no memang sampai kapan pun lah kan aku tak keluar. Haha. Mungkin sebab tu juga, dia lepastu blah. Aku pulak bijak tak bagitahu bondaku tercinta langsung pasal ni. Lama gak ah tak bagitahu sampailah ada satu hari, bonda call rumah mama. Bonda marah aku kenapa tak pergi sekolah agama sampai ustazah call dia. Barulah aku cerita sampai aku menangis. Haa kau banjir dekat situ jugak. Mama dengan sedaya upaya pujuk aku. Ada juga hari tu, balik daripada sekolah, sampai rumah mama. Aku mati-mati ingat dia takda sebab kereta dia takda. Baru nak rasa bahagia sikit, tiba-tiba aku jalan sebelah lori ni, dia pun ada. Mahu terkeluar biji mata aku tengok dia. Dia try nak tarik gak tangan aku, aku apa lagi. Lari beb lari. Haha. Pandai dia, parking kereta jejauh. Eyy.

Nak dipendekkan lagi cerita, rupanya mamat tu anak kawan bonda aku juga. Dia 20 tahun time tu. Dia pembuat cake. Bonda pernah order cake daripada dia. Bila bonda aku cerita benda ni dekat kawan dia tu (mak mamat tu), kawan dia taknak percaya. Siap cakap anak dia tak buat benda-benda tu (ceh macam buat kerja jahat je) hahaha. Lepastu, aku hari-hari pergi sekolah agama dengan bonda. Dia datang ambil aku dekat rumah mama. Rasa bersalah gak sebab menyusahkan bonda. Bila bonda suruh mamat ni stop ikut aku, dia ikut juga tapi kurang sikitlah. Tak selalu macam awal-awal dulu. Nak dekat setahun gak lah dia asyik ikut aku. Sampai aku ambil result upsr pun dia ada. Siapa tak cuak bila lelaki yang buat macam tu. Hari-hari cuba nak datang dekat dengan kau. Aku darjah 6 pulak, takut dia nak culik aku ke, jual aku ke apa kan. Boleh kata, banyak surat dia aku buang. Hadiah-hadiah yang dia bagi, aku simpan jela. Alhamdulillah, semua berakhir bila aku masuk form 1. Aku tak nampak dia lagi. Tapi, sampai sekarang aku punya berhati-hati dengan keadaan sekeliling tu betul gila. Fobia beb dengan semua ini. 

Akhir kata, entri ni panjang. Haha. Apa-apa pun berhati-hati dengan siapa yang berada di sekeliling. Kita tak tahu apa boleh jadi. Kadang-kadang, bukan stranger je yang boleh buat benda di luar jangkaan, orang yang kita kenal pun boleh juga. Whatever it is, kalau korang cuak, ada benda tak kena, apa apalah, bagitahu parents and family first. Jangan dah kena baru nak gelabah macam aku. Haha. So, stay safe guys x